Top

ادویه جات " محل استفاده " مقدار مواد موجود


  • فلفل پاپریکا

                                 دیجی پروتئین

     

            توضیحات:

     

    پاپریکا نوعی ادویه است که از آسیاب فلفل خشک شده (به عنوان مثال فلفل دلمه‌ای، فلفل تند) تهیه می‌شود. از این ادویه به عنوان طعم دهنده استفاده می شود. طعم پاپریکا در کشورهای مختلف متفاوت است ممکن است مردم کشوری ذائقه شان تند باشد پس پاپریکا آن ها علاوه بر فلفل دلمه ای خشک شده مقداری فلفل تند آسیاب شده نیز دارد

    شرکت سالم سازان آذر

    بازدیدی کننده گرامی :
    شما هم اکنون در حال مطالعه مقاله با موضوع فلفل paprika پاپریکا چیست؟ طرز تهیه پودر فلفل پاپریکا و خواص آن | نکات مهم در مورد این ادویه می باشید. در صورتی که تمایل به خرید و دریافت لیست قیمت های این محصول به صورت مستقیم از کارخانه سالم سازان آذر با برند معروف کرالیچین را دارید, لطفا با کلیک کردن بر روی لینک زیر وارد صفحه اصلی سایت شده و علاوه بر کسب اطلاعات بیشتر از کارخانه سالم سازان آذر با شماره مدیر فروش تماس گرفته و نسبت به دریافت مشاوره خرید و یا لیست قیمت اقدام نمایید .

     

    پاپریکا نوعی ادویه است که از آسیاب فلفل خشک شده (به عنوان مثال فلفل دلمه‌ای، فلفل تند) تهیه می‌شود. از این ادویه به عنوان طعم دهنده استفاده می شود. طعم پاپریکا در کشورهای مختلف متفاوت است ممکن است مردم کشوری ذائقه شان تند باشد پس پاپریکا آن ها علاوه بر فلفل دلمه ای خشک شده مقداری فلفل تند آسیاب شده نیز دارد

     


    ادامه مطلب

  • طرزتهیه اادویه گرام ماسالا

                                                                       دیجیپروتئین

     

            توضیهات:

     

                          

    طرز تهیه ادویه گرام ماسالا | ادویجات

    خواص ادویه گرام ماسالا ,خواص دارویی ادویه گرام ماسالا ,فواید ادویه گرام ماسالا
     
     

     

    روش تهیه گرام ماسالا

    ترکیبات گوناگونی از ادویه های مختلف وجود دارد و همه ی آنها ماسالا نامیده می شود. در هند هر غذا به نام خود ماسالای مخصوص دارد. گرام ماسالا یکی از معروف ترین ادویه ها است که در اکثر غذاها کاربرد دارد و می توان در بعضی از فروشگاه ها آن را به صورت آماده پیدا کرد. باید گفت که در هند ادویه هایی وجود دارد که در کشور ما به راحتی در دسترس نیست. به همین دلیل از ذکر نام آنها خودداری می کنیم.


    ادامه مطلب

  • ترخون

                                   دیجی پروتئین

     

            توضیحات:

     

                            

    خواص ترخون (Tarragon) شامل تقویت اعصاب، مقوی دستگاه هاضمه، پیشگیری از تصلب شرائین و بیماریهای عروقی و کاهش درد مفاصل، دندان و لثه است.

    ستاره | سرویس سلامت - ترخون گیاهی است علفی و چند ساله از خانواده کاسنی که ارتفاع آن تا 1 متر نیز میرسد. برگهای باریک و بلند آن به رنگ سبز روشن و براق هستند. گلهای این گیاه به رنگ زرد بوده، به صورت گل آذین خوشه در انتهای ساقه اصلی قرار دارند. نام گونه این گیاه (دراکونکولوس) از کلمه دراگون به معنای اژدها گرفته شده است و علت این نامگذاری اثرات شفابخش و موثر این گیاه در درمان نیش زدگی انسان از مارها و حیوانات سمی میباشد. سبزی ترخون یکی از گیاهان معطر پر استفاده در صنایع غذایی بوده و از این گیاه بطور گسترده در صنعت تولید مواد اولیه آشپزی و همچنین کنسروسازی استفاده میشود. ترخون به دلیل افزایش ترشح اسید معده و خاصیت اشتها آوری از گذشته، به عنوان ادویه مخصوص گوشت مورد توجه بوده و سبب کاهش فشارخون هم میشود. در طب سنتی از این گیاه به عنوان کاهش دهنده درد دندان و دارای خاصیت ضد کرم یاد شده است. طی تحقیقی که در سال 2005 صورت گرفت و در"مجله کشاورزی شیمی غذا" نیز به چاپ رسید محققان دریافتند ترخون می‌تواند به عنوان یک روبنده و از بین برنده رادیکال‌های آزاد در بدن نقش موثری ایفا نماید. در ادامه این مطلب با مضرات و خواص ترخون بیشتر آشنا شوید.
    عکس ترخون، خواص ترخون، مضرات ترخون، سبزی ترخون، روغن ترخون

    بیشتر بدانید:  خواص رزماری؛ ۱۳ خاصیت برای سلامت و زیبایی

    خواص ترخون (طبیعت و خواص درمانی) 

    ترخون سبزیای با طبع گرم و خشک است. برخی خواص دارویی این گیاه عبارتند از: 

    • ترخون منبع بسیار خوبی از آهن، کلسیم و منگنز است، این سبزی همچنین دارای پتاسیم، منیزیم و ویتامین‏های A و C میباشد.
    • از مهمترین خواص ترخون کاهش درد دندان و لثه است، در واقع، جویدن ترخون باعث جلوگیری از خونریزی لثه و التیام زخمهای دهان میشود. علت تسکین درد دندان به خاطر وجود ماده‌ای موسوم به اوژنول است که در سبزی ترخون وجود دارد.
    • مصرف ترخون برای درد مفاصل مفید بوده، بهتر است همراه غذا خورده شود و كوبیده آن بهصورت ضماد استفاده گردد.
    • ترخون قاعدهآور بوده و درمان كننده قاعدگیهای دردناك میباشد.
    • خوردن ترخون برای تسکین دل درد و دردهای معده كه در اثر غذا و پرخوری به وجود آمده است، مفید میباشد. همچنین اگر معده شما تنبل و ترشح آن ضعیف است، خوردن این سبزی همراه با غذا به شما کمک خواهد کرد. به طور کلی ترخون، مقوی دستگاه‌ هاضمه است و همچنین نفخ و باد شکم را دفع می‌کند.
    • ترخون قدرت دفاعی بدن را در برابر برخی ویروس‌ها و باکتری‌ها افزایش می‌دهد.
    • از دیگر خواص ترخون تقویت اعصاب است، به این منظور از دمکرده آن باید استفاده شود. خوردن چای ترخون، خستگی را از بین برده، اعصاب را آرام می‌کند و راه حل خوبی برای مشکلات بیخوابی است.
    • كسانی كه سرعت انزال و سستی كمر دارند، ترخون خشك را با زرده تخممرغ مخلوط كرده به كمر بمالند و اگر ریشه ترخون باشد، بهتر است.
    • پیشگیری از تصلب شرائین و بیماری‌های عروقی از دیگر خواص ترخون بوده، به این منظور برگهای ترخون را جویده و میل شود.
    • استفاده از دم کرده ترخون برای درمان نقرس، دردهای روماتیسمی مفید است؛ به این منظور ۱۰ گرم از این سبزی را در ۳۰۰ سیسی آب جوشانده و روزی ۳ فنجان میل شود.
    • گیاه ترخون در درمان مارگزیدگی بسیار مفید است.
    • ترخون، دارای خواص آنتی‌اکسیدانی فراوانی بوده که می‌تواند در خنثیسازی موادی موسوم به رادیکال‌های آزاد کمک کند.
       

    مضرات ترخون (عوارض جانبی، موارد احتیاطی و منع مصرف) 

    • ترخون برای گرم مزاجان مضر است و زیادهروی در خوردن آن مشکلاتی را به وجود میآورد.
    • این گیاه برای سینه خوب نیست و سبب خشونت سینه میشود، بنابراین باید آن را با عسل خورد.
    • زیادهروی در خوردن ترخون باعث كم شدن شهوت میگردد و خون را تیره میكند.
    • مصرف طولانی مدت این سبزی میتواند سبب ایجاد سرطان شود که به دلیل استراگول موجود در آن است.
    • به دلیل وجود استراگول در ترخون و تاثیر آن بر جنین و ایجاد ناهنجاری در آن، زنان باردار نباید از آن استفاده کنند، همچنین زیادهروی در مصرف ترخون باعث آغاز قاعدگی شده و در زنان باردار میتواند منجر به سقط جنین شود.

    ادامه مطلب

  • رازیانه

                                                                      دیجی پروتئین 

     

     

                                   توضیحات :

     

                         

    خواص شگفت انگیز گیاه رازیانه چیست؟

    رازیانه گیاهی دارویی است که خواص بیشماری از قبیل ضد پیری، پیشگیری از سرطان، کاهش وزن، درمان بیماری های گوارشی و هورمونی و جلوگیری از پوکی استخوان دارد. محققان در انستیتو تحقیقاتی و دارویی دهلی نو دریافته اند که گیاه رازیانه می تواند به کاهش فشار چشم کمک کرده و باعث گشاد شدن رگهای خونی می گردد.

    خواص شگفت انگیز گیاه رازیانه چیست؟

    به گزارش افکارنیوز،  رازیانه گیاهی معطر و خوشمزه می باشد که دارای استفاده های متعدد در آشپزی و به همان اندازه  دارای خاصیت دارویی می باشد.

    گیاه رازیانه طبع گرم و خشکی دارد. در طب سنتی ایران، از آن به گیاه ضدبلغم و صفرا یاد می‌شود. چون گیاه بسیار گرمی است. اگر بخواهید از خاصیت مسهل بودن آن بهره‌مند شوید، باید آن را با ماده‌ای مصرف کنید که حرارت گیاه را کم کند و بهترین گزینه همراهی آن با سکنجبین و عسل است.

    به طور کلی تمام قسمت های گیاه رازیانه خاصیت درمانی دارد، اما بیشترین قسمت مورد استفاده آن بذر رازیانه است که حاوی روغن اسانس فرار است و مهمترین ترکیب شیمیایی آن آنتول است که بیشترین خواص این گیاه مربوط به این ترکیب است. از طرفی دیگر مزه شیرین رازیانه مربوط به وجود آنتول و استراگول در آن می باشد.

    در ادامه به برخی از خواص گیاه رازیانه اشاره می کنیم

    ضد سکسکه

    پیشنهاد امروز

    با 500 تومان مجردی برو استانبول

    با 500 تومان مجردی برو استانبول

    گیاه رازیانه برای کلیه خواص فراوانی دارد و همراه با کاکل ذرت باعث دفع سنگ‌های کلیوی می‌شود. اگر فردی که مبتلا به سنگ کلیه (کوچکتر از ۵ میلی‌متر) است، روزی ۴ تا ۵ مرتبه بذر رازیانه و کاکل ذرت را بجوشاند و میل کند، سنگ‌ها دفع خواهد شد. ریشه این گیاه نیز باعث برطرف شدن مشکلات کلیوی می‌شود. علاوه بر این دارای خواص گوارشی فراوانی نیز هست.

    گیاه رازیانه ضداسپاسم و ضد نفخ است؛ ورم‌های روده و معده را از بین می‌برد؛ به درمان سندرم روده تحریک‌پذیر کمک می‌کند و باعث کاهش میزان اشتها می‌شود. همچنین سکسکه و سوءهاضمه را برطرف می‌کند.

    مقابله با بوی بد دهان

    جویدن مقدار کمی تخم رازیانه نفس شما را  بعد از خوردن غذا  خوشبو و تازه خواهد کرد و  مخصوصا  باعث از بین رفتن  بوی بد دهان بعد از خوردن یک وعده غذایی با بوی زیاد خواهد شد.

    رازیانه  به دلیل داشتن خواص ضد میکروبی با میکروبهایی که باعث بوی بد دهان و نفس بدبو می شوند، مقابله می کند. خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی گیاه رازیانه نیز باعث بهبود زخمها و آفت های لثه می گردد. علاوه بر جویدن تخم رازیانه، شما می توانید  برای کاهش بوی بد دهان، دمنوش ولرم رازیانه را در دهان خود گردانده  و غرغره کنید.

    کمک به گوارش

    گیاه رازیانه بطور اساسی در بهبود مشکلات گوارشی نظیر سوء هاضمه، نفخ، نفخ شکم، یبوست، کولیک یا دل پیچه، گاز روده ، سوزش معده و حتی سندرم روده تحریک پذیر سودمند می باشد.

    این گیاه باعث تحریک هضم شده و به دلیل اثر بادشکنی که دارد دستگاه گوارش را التیام بخشیده و از تشکیل باد و گاز جلوگیری می کند. به علاوه، می تواند به ساخت مجدد سیستم گوارشی بعد از پرتو درمانی یا شیمی درمانی کمک کند.

    جویدن یک قاشق چایخوری تخم رازیانه  بعد از وعده های غذایی به هضم غذاها و بهبود معده درد و نفخ کمک می کند. زمانی که از سوء هاضمه رنج می برید، می توانید دمنوش رازیانه بنوشید یا نصف قاشق چایخوری پودر تخم رازیانه را همراه با آب و دو بار در روز مصرف کنید.

    بهبود مشکلات قاعدگی در زنان با گیاه رازیانه

    تخم رازیانه  دارای خاصیت زیاد کننده قاعدگیست که باعث تنظیم خونریزی قاعدگی می شود. این گیاه همچنین حاوی فیتواستروژن هایی ست که به مشکلاتی نظیر سندرم پیش از قاعدگی، اختلالات یائسگی و بزرگ شدن سینه کمک می کند.

    تحقیقی که توسط محققان ایرانی در دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال ۲۰۱۲ انجام گرفته نیز نشان می دهد که گیاه رازیانه می تواند به کاهش علائم قاعدگی دردناک کمک کند.

    جدای از منافعی که بر قاعدگی دارد، گیاه رازیانه بطور سنتی به عنوان ماده ای شیر افزا برای افزایش تولید شیر در مادران شیرده استفاده می شده است. این گیاه همچنین به عنوان داروی گیاهی  تقویت کننده میل جنسی در مردان و زنان عمل می کند.

    ارتقای سلامت چشم ها

    محققان در انستیتو تحقیقاتی و دارویی دهلی نو دریافته اند که گیاه رازیانه می تواند به کاهش فشار چشم کمک کرده و باعث گشاد شدن رگهای خونی می گردد. بنابراین، به پیشگیری یا درمان آب سیاه، نوعی بیماری مربوط به بینایی، کمک می کند. با این وجود، تحقیقات  و ارزیابی های  بیشتری  برای اثبات این موضوع مورد نیاز می باشد.

    به علاوه، تحقیقی که توسط محققان هندی در دانشکده بیوتکنولوژی دانشگاه شیواجی انجام شده است، نشان می دهد که تخم رازیانه حاوی ترکیبی به نام ترانس آنتول است که می تواند از آسیب شبکیه چشم و از بین رفتن بینایی در بیماران دیابتی جلوگیری کند.

    گیاه رازیانه برای پوست

    گیاه رازیانه برای پوست ما هم خواص بیشماری دارد. مثلا برای ورم پلک و چین و چروک پوست مفید است که البته باید به صورت پماد مصرف شود. بدین صورت که باید بذر رازیانه را جوشانده و یا پودر کرد و سپس آن را داخل Cold Cream ریخت و به صورت کرم به پوست مالید. کُلدکرم یک کرم پایه است که می‌توانید آن را از داروخانه‌ها تهیه کنید.

    رازیانه به شکل ضماد برای از بین بردن موهای زائد بسیار مناسب است. برای این کار، بذر رازیانه را پودر کنید و سپس آن را با یک نوع روغن (مثل روغن زیتون یا روغن بادام) مخلوط کنید و به صورت ماسک روی صورت خود بگذارید. این ماسک باعث روشن شدن و شفاف شدن پوست می‌شود.

    مضرات گیاه رازیانه

    مصرف بیش از حد گیاه رازیانه ، احتمال آلرژی‌های پوستی را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، افرادی که ناراحتی‌های تنفسی دارند نیز باید مراقب باشند؛ زیرا ممکن است با تنفس و یا مصرف گیاه دچار حمله‌های آسم شوند.

    از دیگر تاثیرات جانبی رازیانه، احتمال کاهش نیروی جنسی در آقایان و لاغری در خانم‌هاست. علاوه بر این مصرف زیاد از حد آن باعث قطع و یا کاهش شیر در زنان شیرده می‌شود. افراد سردمزاج نیز با خوردن این گیاه ممکن است دچار سردرد شوند

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     


    ادامه مطلب

  • زیره سبز

                                                                           دیجی پروتئین 

     

     

                            توضیحات :

     

     

                              

    زیره سبز

     
     
     

    Cumin
    Cuminum cyminum - Köhler–s Medizinal-Pflanzen-198.jpg
    آرایه‌شناسی
    فرمانرو: گیاهان
    (طبقه‌بندی‌نشده): گیاهان گلدار
    (طبقه‌بندی‌نشده): دولپه‌ای‌های نو
    (طبقه‌بندی‌نشده): آستریدها
    راسته: کرفس‌سانان
    تیره: چتریان
    سرده: زیره سبز (سرده)
    Species: C. cyminum
    نام علمی
    Cuminum cyminum

    زیره سبز با نام علمیL. Cuminum cyminum(ال. کومینوم سمینوم) گیاهی است از خانواده apiaceae (آپیاسه)، یکساله ، معطر ، بدون کرک (جز میوه) ساقه علفی با انشعابات دو تایی و گاهی سه تایی می‌باشد . ساقه گیاه شیار دار بوده و دارا ی بافت کلانشیم محیطی است .همچنین گیاهی است یکساله کوچک و علفی که ارتفاع آن ۶۰ سانتیمتر است ریشه آن دراز و باریک برنگ سفید ، ساقه آن راست و برگهایش به شکل نوار باریک و نخی شکل و برنگ سبز می‌باشد .

    گل آذین از نوع چتر مرکب می‌باشد و هر چتر مرکب به سه تا شش چترک ختم می‌شود. و هر چترک دارای سه تا چهار گل می‌باشد . براکته‌های گشیده و خطی در زیر چتر مرکب به صورت حلقه ای مجتمع شده و گریبان نامیده می‌شود. براکته‌های قاعده هر گل نیز در قاعده چترک‌ها به صورت حلقوی وجود داشته و گریبانک نامیده می‌شود. میوه دوکی شکل بوده و در دو سر باریک می‌باشد و از نوع دو فندقه شیزوکارپ است که شامل دو مریکارپ میباشد . جنین دانه کوچک بوده و در البومین محصور است و به شدت به جدار مریکارپ فشرده است.

    بخش شکمی جدار مریکارپ مسطح و بخش پشتی آن محدب است و دارای ۵ ضلع برجسته یا خطوط پره مانند طولی است که این پره‌ها یکی در پشت ، دو تا در طرفین و دو تا در حاشیه مریکارپ قرار دارند.

    از هر پره یک دسته آوندی عبور می‌کند که آوندهای چوبی در داخل و آوندهای آبکش در داخل قرار دارند.گرده افشانی در این گیاه توسط باد و به ندرت حشرات انجام می‌گیرد . چترها از پائین بو ته به سمت بالا و از اطراف به مر کز تولید بذر می‌کنند که نشان دهنده گل اذین نامحدود آن است.

    تاریخچه

    زیره از زمان‌های قدیم مورد استفاده بوده و در کاوش‌های سوریه اثاری از هزاره دوم قبل از میلاد پیدا شده و همچنین در سایت‌های باستان شناسی مصر باستان نیز مواردی استفاده از ان نیز پیدا شده‌است.[۲]

    برای نخستین بار در ایران و سرزمین‌های مدیترانه‌ای کشت شده‌است. در روم باستان و مراکش نیز به عنوان ادویه وخوراکی در غذاها استفاده می‌شده‌است. در اروپا و در قرون وسطی در اسپانیا و مالت کشت می‌شده‌است و توسط استعمارگران اسپانیایی و پرتغالی به آمریکا معرفی شد. زیره انواع مختلفی داره که معروف‌ترین آن‌ها زیره سبز و زیره سیاه است که هر دو در آشپزی ایرانی استفاده می‌شود.

    امروزه بیشترین کشت به ترتیب در کشورهای هند، ایران٬ ازبکستان ٬تاجیکستان ٬ترکیه، مراکش، مصر٬ سوریه، مکزیک، شیلی و چین است.

    شرح گیاه

    گیاهی کوچک، علفی به ارتفاع ۱۵ تا ۵۰ سانتی متر و دارای ریشه دراز باریک به رنگ سفید و ساقه ای راست و منشعب به تقسیمات دو تایی است منشأ اولیه آن ناحیه علیای مصر و سواحل نیل بوده‌است ولی امروزه به حالت نیمه وحشی در منطقه وسیعی از مدیترانه ، عربستان ، ایران، و نواحی مختلف می روید و یا در این نواحی پرورش می یابد.

    برگهای آن متناوب، شفاف، بی کرک، منقسم به بریدگیهای بسیار نازک و ظریف ولی دراز و نخی شکل است. گلهائی کوچک ، سفید یا صورتی رنگ و مجتمع به صورت چتر مرکب دارد. میوه آن بیضوی کشیده، باریک در دو انتها، بسیار معطر ، به طول ۶ میلی متر، به قطر ۵/۱ میلی‌متر و پوشیده از تارهای خشن است.بعضی از واریته‌های این گیاه میوه‌های عاری از تار دارند.رنگ میوه بر حسب واریته‌های مختلف گیاه ممکن است زرد تیره یا خرمائی مایل به سبز و یا خاکستری باشد.

    Cumin seeds
    مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
    انرژی ۱٬۵۶۷ کیلوژول (۳۷۵ کیلوکالری)
    کربوهیدرات‌ها ۴۴٫۲۴ g
    قندها ۲٫۲۵ g
    فیبر ۱۰٫۵ g
    چربی ۲۲٫۲۷ g
    چربی اشباع ۱٫۵۳۵ g
    پروتئین ۱۷٫۸۱ g
    آب ۸٫۰۶ g
    ویتامین آی معادل ۶۴ میکروگرم (۷٪)
    ویتامین ب۲ (ریبوفلاوین) ۰٫۳۲۷ میلی‌گرم (۲۲٪)
    ویتامین ب۳ (نیاسین) ۴٫۵۷۹ میلی‌گرم (۳۱٪)
    ویتامین ب۶ ۰٫۴۳۵ میلی‌گرم (۳۳٪)
    اسید فولیک (ویتامین ب۹) ۱۰ میکروگرم (۳٪)
    ویتامین ب۱۲ ۰ میکروگرم (۰٪)
    ویتامین C ۷٫۷ میلی‌گرم (۱۳٪)
    ویتامین E ۳٫۳۳ میلی‌گرم (۲۲٪)
    ویتامین K ۵٫۴ میکروگرم (۵٪)
    کلسیم ۹۳۱ میلی‌گرم (۹۳٪)
    آهن ۶۶٫۳۶ میلی‌گرم (۵۳۱٪)
    منیزیم ۳۶۶ میلی‌گرم (۹۹٪)
    فسفر ۴۹۹ میلی‌گرم (۷۱٪)
    پتاسیم ۱٬۷۸۸ میلی‌گرم (۳۸٪)
    سدیم ۱۶۸ میلی‌گرم (۷٪)
    روی ۴٫۸ میلی‌گرم (۴۸٪)
    درصدها نسبی‌اند
    منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا

    نیاز اکولوژیکی

    چون زیره سبز گیاهی مدیترانه ای است، لذا در طول رویش به حرارت مناسب و نور کافی نیاز دارد مقدار اسانس گیاهان که در مناطق گرم با نور فراوان می رویند بیش از مناطق دیگر است. این گیاه در مرحله گل دهی و تشکیل میوه به رطوبت کمتری نیاز دارد. خاکهای با بافت متوسط و خاکهای لوم شنی، خاکهای مناسبی برای تولید زیره سبز هستند. کشت در خاکهای سبک شنی و تهی از مواد و عناصر غذایی مناسب نیست چون این خاکها شرایط را برای ابتلای گیاهان به بیماری‌های قارچی آماده می‌کنند. PH خاک برای کشت زیره سبز ۵/۴ تا ۲/۸ مناسب است.

    آماده سازی خاک

    در اوایل پائیز ۱۵ تا ۲۰ تن در هکتار کودهای حیوانی کاملاً پوسیده به زمین اضافه نموده و سپس شخم زده می‌شود و در ادامه زمین را باید تسطیح نمود. خاک باید نرم باشد و سله تولید نکند قبل از کشت زمین را آماده و آن را کرت بندی می‌کنند.

    تاریخ و فواصل کاشت

    از تناوب کاشت زیره با گیاهان تیره جعفری باید خوداری نمود. زیرا زیره سبز به بیماری‌های قارچی بسیار حساس بوده و بیماری‌های گیاهان تیره جعفری کم و بیش مشابه هستند.

    تکثیر گیاه توسط بذر صورت می‌گیرد. تاریخ کشت به شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد. بطوریکه در مناطق معتدل یک محصول پائیزه در مناطق سرد به صورت یک محصول بهاره کشت می‌شود اواسط پائیز (آبان ماه) زمان مناسبی برای کشت پائیزه است. در حالیکه کشت بهاره در اسفند انجام می‌گیرد.

    اگر زیره سبز ردیفی کشت شود،فاصله ردیف‌ها ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر مناسب است.هر هکتار زمین به ۱۲ تا ۱۵ کیلوگرم بذر با کیفیت نیاز دارد. عمق بذر به تناسب بافت خاک بین ۵/۱ تا ۲ سانتی متر مناسب است. پس از کشت از انجام هر گونه عملی که سبب جابجائی بذر شود باید خودداری نمود .

    کاشت

    کشت زیره سبز توسط بذر و مستقیماً در زمین اصلی صورت می‌گیرد. مدتی قبل از کاشت زمین را باید آبیاری نمود. بذرها را می‌توان پس از مخلوط کردن با ماسه نرم به صورت دست پاش در سطح زمین پاشید در بعضی نقاط زیره سبز را به صورت ردیفی کشت می‌کنند.برای افزایش قوه رویشی بذرها را باید به مدت ۲۴ تا ۳۶ ساعت در آب خیس نمود.

    پس از کاشت بلافاصله باید زمین را آبیاری کرد. آبیاری نباید شدید باشد تا بذرها شسته شود و در مرکز کرتها متراکم شود.دومین آبیاری باید ۸ تا ۱۰ روز پس از اولین آبیاری انجام گیرد. رویش بذرها پس از دومین آبیاری آغاز می‌شود. چنانچه منطقه کشت از دمای بالایی برخوردار باشد باید ۵ تا ۶ روز پس از دومین آبیاری مجدداً گیاهان را آبیاری نمود. این آبیاری سبب می‌شود تا رویش بذرها تکمیل شود گیاهان را باید هر ۱۲ تا ۲۰ روز (بسته به شرایط آب و هوائی) آبیاری کرد. اضافه کردن ۲۰ تا ۳۰ کیلوگرم در هکتار ازت ۴۰ تا ۵۰ روز پس از کشت به همراه آبیاری سبب افزایش عملکرد می‌شود .

    داشت

    چون زیره سبز ارتفاع کمی دارد و اگر امکان رویش به علفهای هرز داده شود،نه تنها می‌تواند بر زیره سبز غلبه کند و جذب آب و کسب نور را دچار اشکال سازند، بلکه سبب انتشار و گسترش آفتها و بیماری‌ها نیز می‌شوند لذا وجین علف‌های هرز ضروری است. هنگامیکه ارتفاع بوته‌ها به پنج سانتی متر رسید باید وجین علف‌های هرز را آغاز و در طول رویش زیره سبز علفهای هرز را باید دو تا سه مرتبه وجین کرد. برگرداندن خاک بین ردیفها نیز نقش عمده ای در افزایش عملکرد دارد. آبیاری باید با دقت انجام گیرد. هنگام گل دهی و تشکیل میوه، گیاهان به حداقل آبیاری نیاز دارند. آبیاری زیاد نه تنها سبب کاهش عملکرد می‌شود بلکه شرایط را برای ابتلاء به بیماری‌های قارچی آماده می‌کند.

    بیماریهای قارچی زیره سبز یکی سفیدک سطحی است که برای مبارزه با آن باید از قارچ کش‌های سولفوره و تابل به مقدار یک کیلوگرم در هکتار یا از کاراتان به مقدار ۵/۰ لیتر در هکتار به صورت محلول پاشی استفاده کرد.از دیگر بیماری قارچی بلایت زیره است که در مرحله گل دهی به گیاهان آسیب می‌رساند.وجود لکه‌های قهوه ای رنگ بر روی ساقه،برگها از علائم این بیماری است برای مبارزه با آن از قارچ کش‌های حاوی ترکیبات مس نظیر دیتان، بلیتوکس (Blitox ۵۰)، کوپرومار (Cupromar) به مقدار ۶/۰ تا ۱ کیلوگرم در هکتار می‌توان استفاده نمود پوسیدگی ریشه نیز از بیماری‌های دیگر زیره است که در تمام مراحل رویش زیره سبز را تهدید می‌کند که جهت کنترل از مخلوط کاراتان و دیتان می‌توان استفاده نمود .

    برداشت

    محصول معمولاً ۱۰۰ تا ۱۲۰ روز پس از کشت آماده برداشت می‌شود از اردیبهشت تا اوایل خرداد می‌توان زیره سبز را برداشت نمود. عمل برداشت معمولاً با دست انجام می‌گیرد. گیاهان را با دست از ریشه بیرون کشیده یا با داس برداشت می‌کنند. سپس آن‌ها را باید خشک نمود. پس از بوجاری باید بذرها را از سایر اندام‌ها جدا و با استفاده از جریان هوا آن‌ها را تمیز و بسته‌بندی کرد.

    عملکرد بذر بسیار متفاوت است و به شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد. از هر هکتار ۸/۰ تا ۱ تن بذر تولید می‌شود .

    دامنه انتشار

    خراسان: سبزوار ، علی آباد، مش ،صالح آباد تهران ، بین تهران و سمنان در ناحیه ای بنام کیش لک در ارتفاعات ۹۰۰ متری به حالت خودرو و نیمه خودرو سمنان ، دامغان ، سرخه در ۱۱۰۰ متری پرورش آن در غالب نواحی مساعد صورت می‌گیرد.

    ترکیبات شیمیایی

    زیره دارای تانن ، روغن زرین و اسانس است . اسانس زیره را از تقطیر میوه له شده تحت اثر بخار آب بدست می آورند . این اسانس مایعی است بیرنگ که در اثر ماندن ابتدا برنگ زرد و سپس قهو ه ای رنگ می‌شود .

    بوی زیره مربوط به آلدئیدی بنام کومینول است . مقدر کومینول در زیره بسته به محل کشت آن بین ۳۰ تا ۵۰ درصد است .

    ضد تشنج است . برای برطرف کردن بیماری صرع مفید است. در دفع گاز معده مؤثر است . قاعده آور است . عرق آور است. برای رفع برونشیت از دم کرده زیره استفاده کنید . برای برطرف کردن سوءهاضمه مفید است. ترشحات زنانگی را برطرف می‌کند. برای تحریک اشتها زیره سبزه را با سرکه و آب مخلوط کرده و قبل از غذا بخورید . برای برطرف کردن قطره قطره ادرار کردن زیره را تفت داده و سرخ کنید سپس با آب بخورید . برای رفع نفخ روده و معده می توانید دم کرده زیره را تنقیه کنید . برای التیام زخم چشم ، دانه‌های له شده زیره سبز را در آب برنج خام خیس کرده و سپس مایع بدست آمده را قطره قطره روی زخم چشم بریزید. هنگامیکه اطفال شیر خوار دل درد دارند و نفخ در شکم شان پیچیده چند قطره اسانس زیره را با روغن بادام مخلوط کرده و با آن شکم آن‌ها را ماساژ دهید . و بالاخره زیره را در غذاهایی که نفاخ هستند مخصوصا حبوبات استفاده کنید.


    ادامه مطلب

  • رزدچوبه

                                                                           دیجی پروتئین 

     

     

                        توضیحات :

     

                             

    زردچوبه

     
     
    زردچوبه
    180px
    180px
    آرایه‌شناسی
    فرمانرو: گیاهان
    دسته: گیاهان گلدار
    رده: لیلیوپسیده
    زیررده: زنجبیل‌وارها
    راسته: زنجبیل‌ها
    تیره: زنجبیلیان
    سرده: زردچوبه‌ها
    Species: C. longa
    نام علمی
    Curcuma longa

    زَردچوبه یا زَرچوبه یا زَرده‌چال (نام علمیCurcuma longa) نوعی گیاه و ادویه ای است که از آن گیاه تهیه می‌شود. زردچوبه از رده زنجبیل‌وارها (Liliopsida)، راسته زنجبیل‌ها (Zingiberales)، تیره زنجبیلیان (Zingiberaceae)، گونه زردچوبه‌ای‌ها (Curcuma) است.

    پودر زردچوبه به رنگ زرد تیره‌است که یکی از پرکاربردترین ادویه به‌شمار می‌رود. رویشگاه اصلی این گیاه هند است و قسمت اصلی ادویه معروف کاری را که در بسیاری از غذاهای هندی به کار می‌رود، تشکیل می‌دهد.

    مشخصات گیاه

    گیاهی است چندساله که در هند و کشورهای جنوب آسیا به‌بار می‌آید و دمای حدود ۲۰–۳۰ درجه سانتیگراد و محیط مرطوب بارانی نیاز دارد. ساقه‌های زیرزمینی گوشتی گیاه یا ریزوم جمع‌آوری شده و پس از جوشاندن در آب و سپس خشک‌کردن، آسیاب شده و پودر زرد مایل به نارنجی تهیه می‌شود. زردچوبه عمده‌ترین ادویه مورد مصرف در غذاهای آسیایی است. در جنوب و جنوب شرقی آسیا این گیاه به‌صورت خودرو در جنگل‌ها وجود دارد.

    موارد مصرف

    ریشه خشک‌شده و آسیاب‌شده آن به تنهایی یا مخلوط با دیگر ادویه‌ها در ایران، پاکستان و هند مصرف زیادی دارد. از برگ‌های آن در بعضی مناطق آسیا به صورت دُلمه نیز استفاده می‌کنند. هرچند زردچوبه به عنوان طعم‌دهنده از مواد اصلی ادویه‌ها است، اما از آن به عنوان رنگ غذایی نیز در پاره‌ای از مناطق استفاده می‌کنند.

    ترکیب شیمیایی

     
    Curcumin Keto form

    ترکیب شیمیایی زردچوبه شامل ۵ درصد اسانس و ۵ درصد ماده اصلی زردچوبه، یعنی پلی‌فنلی بنام کورکومین است. در زردچوبه مواد مغذی زیادی وجود دارد که تاثیرات خوبی بر سلامت انسان دارد. از جمله مواد مغذی مهم در زردچوبه ویتامین C، ویتامین B6، آهن و پتاسیم.

    ویژگی‌های درمانی

    Curcuma longa roots.jpg
     

    زردچوبه به دلیل خصوصیات آنتی اکسیدانی قوی خود یکی از موثرترین مواد در جلوگیری از سرطانی‌شدن سلول‌های بدن است.[۱] این گیاه همچنین موجب افزایش ترشح انسولین و کاهش قند خون در بیماران دیابتی می‌شود. کارآزمایی‌های بالینی زیادی در ارتباط با فواید مصرف روزمره زردچوبه انجام شده‌ است.[۲] گفته شده‌ است که زردچوبه می‌تواند شدت علایم بیماری آلزایمر را کاهش دهد.[۳] همچنین ماده موثر زردچوبه یعنی کورکومین اثرات ضد التهابی و ضد درد شبیه داروهای مسکن معمولی را دارا است.[۴] اثر ضد التهابی کورکومین با اثر ضد التهابی داروهای استروییدی و غیر استروییدی با فنیل بوتازون قابل مقایسه است. این دارو با مهار سنتز پروستاگلاندینهای التهابی، اثر ضدالتهاب خود را آشکار می‌سازد. در مطالعه روی موش صحرایی، اثر مهارکننده کورکومین سدیم mg3 به ازای هر کیلوگرم وزن موجب مهار لیپواکسی ژنار و سیکلواکسیژناز می‌شود.[۵]


    ادامه مطلب

  • دارچین

                                                                            دیجی پروتئین 

     

     

                  توضیحات :

     

                                

    دارچین
    (Canela)
    ادویه

    شرح

    دارچین نوعی ادویه خوشبو است که در بعضی از غذاها می‌ریزند. از داروهای گیاهی خوشبو نیز محسوب می‌شود. درخت دارچین که بیشتر در هندوستان و چین می‌روید، جزو رده دولپه‌ای‌های جداگلبرگ می‌باشد و همیشه‌سبز است. بومی سریلانکا است و بهترین آن دارچین سیلانی است. ویکی‌پدیا
     
    اطلاعات غذایی
    دارچین
    مقدار در هر ۱۰۰‏ g
    (انرژی (کیلوکالری 247
    چربی کل ۱٫۲ g  
    چربی اشباع ۰٫۳ g  
    چربی چنداشباع‌نشده ۰٫۱ g  
    چربی تک‌اشباع‌نشده ۰٫۲ g  
    چربی ترانس ۰ g  
    کلسترول ۰ mg  
    سدیم ۱۰ mg  
    پتاسیم ۴۳۱ mg  
    کربوهیدرات کل ۸۱ g  
    فیبر غذایی ۵۳ g  
    قند ۲٫۲ g  
    پروتئین ۴ g  
    ویتامین آ ۲۹۵ IU ویتامین ث ۳٫۸ mg
    کلسیم ۱٬۰۰۲ mg آهن ۸٫۳ mg
    ویتامین دی ۰ IU ویتامین ب۶ ۰٫۲ mg
    ویتامین ب۱۲ ۰ µg منیزیم ۶۰ mg

    ادامه مطلب

  • فلفل سبز

                                                                          دیجی پروتئین 

     

     

                     توضیحات :

     

                              

    فلفل تند سبز

     
    Capsicum annuum var. Fiesta - MHNT.jpg
     
     
    فلفل سبز
     
    فلفل قرمز
     
    فلفل سبز تند

    فلفل تند یا پلپل تندبه تاجیکی قلمفور و تاجیکان به فلفل دلمه ای قلمفور بلغاری میگویند

    میوه گیاهی از سرده فلفل دلمه‌ای است که عضوی از خانواده بادنجانیان می‌باشد. فلفل قرمز از قاره آمریکا می‌آید. بعد از کشف آمریکا توسط کریستف کلمب و مبادله همه‌جانبه بین قاره‌ها، مبادله کلمبی، تیپ‌های گوناگونی از فلفل تند در سراسر دنیا برای استفاده خوراکی و پزشکی پرورش پیدا کرد. فلفل قرمز و فلفل هابانرو از انواع این فلفل هستند.
    

    علت تند بودن فلفل

    علت احساس تندی کردن در دهان به وسیلهٔ فلفل، ماده‌ای است به نام کاپسیسین که بسیار برای بدن مفید است. کاپسیسین و تعدادی از ترکیبات مشابه دیگر توسط برخی از گیاهان جنس کپسیکوم تولید می‌شود موجب رانده شدن بعضی از علفخواران می‌گردد. کاپسیسین نوعی آلکالوئید است که در برخی از گیاهان مثل فلفل قرمز یافت می‌شود که برای پوست و موکوس محرک بوده و برای تهیه نوعی دارو که در تسکین برخی از دردها به کار می‌رود مورد استفاده قرار گرفته‌است. این ماده هرگاه به مخاط دهان برخورد کند، مغز به اشتباه آن قسمت را داغ احساس می‌کند.

    آثار دارویی

     
    چند گونه فلفل در فروشگاهی در برزیل

    رینیت آلرژیک در اثر واکنش‌های التهابی اعصاب مخاط بویائی ایجاد می‌گردد. براساس مطالعات و تحقیقات بسیار انجام شده فلفل قرمز بر روی اعصاب فیبرهای C بدون میلین و بعضی از فیبرهای A میلین دار مخاط بویائی اثر گذاشته و به عنوان عامل بلوک‌کننده نوروپپتیدها رفلکس اکسون را مهار کرده و اثر درمانی ویژه‌ای بر رینیت آلرژیک دارد. مطالعات نوین ثابت کرده‌است که پس از درمان با کاپسائیسین میزان لکوترینهای ترشحات بینی تغییری نمی‌کند.[۱]


    ادامه مطلب

  • فلفل قرمز

                                                                          دیجی پروتئین 

     

     

                            توضیحات :

     

                                                

    فلفل تند

     
    Capsicum annuum var. Fiesta - MHNT.jpg
     
     
    فلفل سبز
     
    فلفل قرمز
     
    فلفل سبز تند

    فلفل تند یا پلپل تندبه تاجیکی قلمفور و تاجیکان به فلفل دلمه ای قلمفور بلغاری میگویند

    میوه گیاهی از سرده فلفل دلمه‌ای است که عضوی از خانواده بادنجانیان می‌باشد. فلفل قرمز از قاره آمریکا می‌آید. بعد از کشف آمریکا توسط کریستف کلمب و مبادله همه‌جانبه بین قاره‌ها، مبادله کلمبی، تیپ‌های گوناگونی از فلفل تند در سراسر دنیا برای استفاده خوراکی و پزشکی پرورش پیدا کرد. فلفل قرمز و فلفل هابانرو از انواع این فلفل هستند.
    

    علت تند بودن فلفل

    علت احساس تندی کردن در دهان به وسیلهٔ فلفل، ماده‌ای است به نام کاپسیسین که بسیار برای بدن مفید است. کاپسیسین و تعدادی از ترکیبات مشابه دیگر توسط برخی از گیاهان جنس کپسیکوم تولید می‌شود موجب رانده شدن بعضی از علفخواران می‌گردد. کاپسیسین نوعی آلکالوئید است که در برخی از گیاهان مثل فلفل قرمز یافت می‌شود که برای پوست و موکوس محرک بوده و برای تهیه نوعی دارو که در تسکین برخی از دردها به کار می‌رود مورد استفاده قرار گرفته‌است. این ماده هرگاه به مخاط دهان برخورد کند، مغز به اشتباه آن قسمت را داغ احساس می‌کند.

    آثار دارویی

     
    چند گونه فلفل در فروشگاهی در برزیل

    رینیت آلرژیک در اثر واکنش‌های التهابی اعصاب مخاط بویائی ایجاد می‌گردد. براساس مطالعات و تحقیقات بسیار انجام شده فلفل قرمز بر روی اعصاب فیبرهای C بدون میلین و بعضی از فیبرهای A میلین دار مخاط بویائی اثر گذاشته و به عنوان عامل بلوک‌کننده نوروپپتیدها رفلکس اکسون را مهار کرده و اثر درمانی ویژه‌ای بر رینیت آلرژیک دارد. مطالعات نوین ثابت کرده‌است که پس از درمان با کاپسائیسین میزان لکوترینهای ترشحات بینی تغییری نمی‌کند.[۱]


    ادامه مطلب

  • فلفل سیاه

                                                                         دیجی پروتئین 

     

                  توضیحات :  

     

                                      

    فلفل سیاه

     
     
     

    فلفل سیاه
    Piper nigrum - Köhler–s Medizinal-Pflanzen-107.jpg
    فلفل سیاه، Piper nigrum
    آرایه‌شناسی
    فرمانرو: گیاه
    راسته: فلفل‌سیاه‌سانان
    تیره: فلفل‌سیاهیان
    Species: P. nigrum
    نام علمی
    Piper nigrum
     
     
    فلفل سیاه
     
    فلفل سیاه نارس

    فلفل سیاه یا پلپل سیاه میوه‌های خشک شده تیره رنگ گیاه فلفل است.[۱] گیاه فلفل بومی جنوب هند است. فلفل سیاه (Piper nigrum) گیاه رونده گل دهنده‌ای از خانواده Piperaceae، که برای میوه آن کشت می‌شود، که معمولاً به صورت خشک به عنوان ادویه و چاشنی استفاده می‌شود.

    درباره

    فلفل گیاهی است بالارونده و دارای ریشه‌های ساقه خیز و کوتاه که میوه آن ادویه‌ای است با طعم تند و سوزنده. گیاهی دارویی - خوراکی و دارای طعمی تند.

    فلفل از بوته‌ای باریک و بلند و در رنگ‌های متنوعی چون سبز، قرمز، زرد، و نارنجی به دست می‌آید و برای خوش طعم کردن غذا از آن استفاده می‌شود. دانه فلفل پس از خشک و ساییده شدن در رنگ‌های سیاه، سفید و سرخ عرضه می‌شود.

    فلفل در هندوستان از دیر باز به عنوان ادویه مورد استفاده بود. تا اواخر قرون وسطی فلفل از هندوستان به اروپا و سایر نقاط جهان تجارت می‌شد. به خاطر ارزش این گونه ادویه‌ها بود که اروپایی‌ها در پی یافتن راه جدیدی به هندوستان بودند. با کشف قاره آمریکا نوع جدیدی از فلفل بومی قاره آمریکا کشف شد.
    در یونان باستان از فلفل نه تنها به‌عنوان ادویه بلکه به عنوان پول و هدیه استفاده می‌شد. در قرون وسطی، سرمایه یک فرد براساس مقدار فلفل سیاه ذخیره شده وی سنجیده می‌شد. فلفل سیاه علاوه بر طعم دادن به غذا، طعم کهنگی غذا را نیز می‌گیرد.

    ویژگی‌ها

    میوه آن، که به صورت خشک شده به دانه فلفل معروف است، در حدود ۵ میلی‌متر (۰٫۲۰ اینچ) قطر دارد، کاملاً بالغ آن قرمز تیره است و مثل همه میوه‌های گوشتدار (مثل گیلاس)، شامل یک‌دانه تکی است. دانه‌های فلفل و پودر فلفل که حاصل آسیاب آنهاست، ممکن است صرفاً به عنوان فلفل یا دقیق تر به عنوان فلفل سیاه، فلفل سفید یا فلفل سبز شناخته شوند. دانه‌های فلفل سبز در واقع دانه‌های فلفل سیاه نابالغند. فلفل سیاه بومی کشور هندوستان است و به‌طور گسترده در آنجا و در جاهای دیگر مناطق گرمسیری کشت می‌شود. ویتنام در حال حاضر، با تولید %۳۴ محصول فلفل جهان در سال ۲۰۰۸، بزرگترین تولیدکننده و صادرکننده فلفل است. فلفل خشک آسیاب شده از دوران باستان برای طعم آن و به عنوان دارو استفاده می‌شود. فلفل سیاه بالاترین رده را در داد و ستد ادویه در جهان برخورداراست و یکی از رایج‌ترین ادویه جات اضافه شونده به غذاهای اروپایی و مانند آن است. تندی فلفل سیاه بخاطر ماده شیمیایی piperine است و تقریباً روی همه میزهای شام در جهان صنعتی، در کنار نمک طعام یافت می‌شود.

    فلفل سیاه و پوست

    یکی از مزایای فلفل سیاه این است که با ترکیب با مواد دیگر باعث ایجاد ماسک‌هایی مفید برای پوست می‌شود. این ماسک‌ها را به راحتی می‌توانید در منزل بسازید و بر روی پوست خود قرار دهید. بعضی از این ماسک‌ها عبارتند از:

    - می‌توانید فلفل سیاه را با ۲۰۰ گرم ماست ترکیب کنید و به مدت ۱۰ دقیقه روی پوست خود قرار دهید سپس با اب سرد پوست خود را بشوئید.

    - یکی دیگر از ماسک‌های مفید برای پوست ترکیب فلفل سیاه و آلوئه ورا می‌باشد. آلوئه ورا برای ایجاد پوست تازه بسیار مفید می‌باشد.

    • اگر خواهان این هستید که پوست صورت شما به صورت کاملاً عمقی پاکسازی شود باید از ترکیب شیر و فلفل سیاه استفاده نمایید. نصف قاشق غذاخوری فلفل سیاه را با شیر ترکیب کنید و پوست خود را با آن محلول شستشو دهید.
    • فلفل سیاه
      ادویه

      شرح

      فلفل سیاه یا پلپل سیاه میوه‌های خشک شده تیره رنگ گیاه فلفل است. گیاه فلفل بومی جنوب هند است. فلفل سیاه گیاه رونده گل دهنده‌ای از خانواده Piperaceae، که برای میوه آن کشت می‌شود، که معمولاً به صورت خشک به عنوان ادویه و چاشنی استفاده می‌شود. ویکی‌پدیا
       
      نام علمیPiper nigrum
      طبقهگونه
      اطلاعات غذایی
      فلفل سیاه
      مقدار در هر ۱۰۰‏ g
      (انرژی (کیلوکالری 251
      چربی کل ۳٫۳ g  
      چربی اشباع ۱٫۴ g  
      چربی چنداشباع‌نشده ۱ g  
      چربی تک‌اشباع‌نشده ۰٫۷ g  
      چربی ترانس ۰ g  
      کلسترول ۰ mg  
      سدیم ۲۰ mg  
      پتاسیم ۱٬۳۲۹ mg  
      کربوهیدرات کل ۶۴ g  
      فیبر غذایی ۲۵ g  
      قند ۰٫۶ g  
      پروتئین ۱۰ g  
      ویتامین آ ۵۴۷ IU ویتامین ث ۰ mg
      کلسیم ۴۴۳ mg آهن ۹٫۷ mg
      ویتامین دی ۰ IU ویتامین ب۶ ۰٫۳ mg
      ویتامین ب۱۲ ۰ µg منیزیم ۱۷۱ mg

    ادامه مطلب